PSOE Cariño

Neste mes de maio de 2025 cúmprense 50 anos da publicación do primeiro número da revista Nordeste. En maio de 1975, nun Cariño puxante e co dictador aínda vivo, Nordeste xurdía no ámbito parroquial como un voceiro que combinaba a reivindicación coa crónica da vida sociocultural de Cariño e comarca. Foron cruciais naqueles primeiros tempos da revista -entre os anos 1975 e 1983- os párrocos Francisco Martínez “Pacurri”, Salustiano Pedre e Atilano Maciñeira. Nordeste aínda coñecería outras tres etapas máis (1988-89, 1993 e 1995-96), polo xeral de duración efímera, da man da Asociación de Veciños San Bartolo de Cariño.

Nordeste foi un voceiro esencial da nosa historia recente. Contribuíu a crear conciencia crítica e reivindicativa, estableceu o argumentario en demandas xustas como o instituto de secundaria ou a independencia municipal, xerou vínculos con persoeiros da política e da cultura, foi unha escola en distintas facetas (escritura, ilustración, edición…) para varias xeracións de rapaces/as… Alén do papel que desempeñou nas súas diferentes épocas, na actualidade é unha fonte hemerográfica fundamental para coñecer o acontecido naqueles anos. Tódolos números da revista están hoxe dispoñibles en internet grazas a un proxecto liderado polo goberno socialista durante a pasada lexislatura.

Dende a Agrupación Socialista de Cariño consideramos que o cincuentenario de Nordeste é un acontecemento para reivindicar e reflexionar. Por esta razón, hoxe lanzamos unha iniciativa titulada Nordeste en 20 portadas, que consistirá na publicación comentada, no noso perfil de Facebook, dunha selección de 20 portadas representativas da traxectoria da revista e da nosa historia recente. Comezamos coa portada que acompaña a esta entrada, correspondente a ese primeiro número aparecido en maio de 1975. As seguintes irán saíndo ó longo das vindeiras semanas, como parte do que agardamos sexa unha conmemoración máis ampla na que xa estamos a traballar.

Mapa Área Ferrol

Como xa explicamos nunha entrada anterior desta web, no Pleno Ordinario do Concello de Cariño celebrado o 27 de marzo o Grupo Municipal Socialista presentou dúas mocións. Ambas foron aprobadas cos votos favorables do noso partido e do BNG, recibindo o voto en contra do PP. Unha delas, que reproducimos a continuación, solicitaba a creación unha Unidade de Rehabilitación Cardíaca na Área Sanitaria de Ferrol.

MOCIÓN PARA A CREACIÓN INMEDIATA DUNHA UNIDADE DE REHABILITACIÓN CARDÍACA NA ÁREA SANITARIA DE FERROL

O Grupo Municipal Socialista no Concello de Cariño de acordo ao disposto no artigo 71.3 do Regulamento de Organización, Funcionamento e Réxime Xurídico das Entidades Locais desexa elevar ao pleno Municipal a seguinte MOCIÓN para a creación dunha Unidade de Rehabilitación Cardíaca na Área Sanitaria de Ferrol.

EXPOSICIÓN DE MOTIVOS

Segundo a OMS, “a Rehabilitación Cardíaca (RC) é un conxunto de actividades necesarias para asegurar ás persoas afectas de cardiopatías unha condición física, mental e social óptima, que lles permita ocupar, polos seus propios medios, un lugar tan normal como lles sexa posible na sociedade” (ano 1964).

En España, a cardiopatía isquémica é a primeira causa de mortalidade provocando un elevado custo económico, social e unha deterioración importante da calidade de vida das persoas afectadas.

Os programas de Rehabilitación Cardíaca son sistemas terapéuticos multifactoriais, destinados a persoas que padecen enfermidades do corazón.

Neles, coa práctica de exercicio físico programado e a actuación sobre os factores de risco cardiovascular, conséguese ralentizar a progresión da arteriosclerosis e unha diminución de novos episodios coronarios, así como o número de hospitalizacións e mortalidade por cardiopatía isquémica, mellorando o benestar das persoas afectadas por esta doenza e a súa reinserción sociolaboral.

As guías de práctica clínica internacionais recomendan sistematicamente que os pacientes con enfermidades cardíacas participen nos programas de RC para a prevención secundaria integral, con máxima evidencia, segundo o rexistro COCHRANE realizado en 2019.

O momento en que se debe iniciar unha RC xorde coa denominada Fase I: fase de ingreso hospitalario dirixida a non perder masa muscular ou elasticidade co repouso.

A Fase II: É o período máis importante da rehabilitación. Iníciase tras o alta hospitalaria comprendendo os dous primeiros meses. Nesta fase prográmase o nivel de exercicio de cada doente, segundo as súas características clínicas e proba de esforzo, tentando evitar complicacións.

A Fase III: debe durar toda a vida do doente. Tenta unha reintegración do doente á súa contorna socio-laboral e familiar.

Interesa lembrar os indicadores nas unidades de rehabilitación cardíaca, onde se conseguen magníficos resultados nas persoas afectadas por esta doenza, así podemos ver que:

1) O 70% dos doentes conseguen obxectivos de control lipídico <55 mg/dl. Para iso o 80% dos doentes reciben tratamentos combinados con estatina de alta potencia e ezetimiba. O 5% reciben terapias con IPCSK9.

2) O 60% dos doentes son hipertensos, deles o 90% terminan os programas coa hipertensión arterial controlada.

3) O 35% son fumadores ao comezo dos programas, pero o 93% consegue o cesamento do tabaquismo ao alta.

4) O 27% ten diabetes e ao alta o 90% reciben tratamento con protección cardiovascular e renal.

5) O 63% dos atendidos teñen sobrepeso ou obesidade e a metade deles perden peso, mesmo en programas curtos.

6) O 80% dos doentes melloran máis dun MET a capacidade funcional ao terminar o programa de rehabilitación cardíaca.

A instalación de Unidades de Rehabilitación Cardíaca en Galicia non é equitativa, en relación as áreas sanitarias existentes. Unha situación que debe ser corrixida para evitar a desigualdade social e que o peso do código postal dos doentes galegos, sexa o maior factor de desequilibrio territorial.

Por elo, é esixible e necesario que todos os hospitais galegos, dispoñan de unidades de rehabilitación cardíaca, ben dotadas de recursos técnicos e humanos.

Na actualidade, en Galicia, existen seis unidades de RC no Servizo Galego de Saúde: Lugo, Santiago, Ourense, Pontevedra, Vigo e Barbanza.

A Unidade máis antiga é a de Lugo, contando con novas instalacións no hospital Lucus Augusti.

A unidade de RC do Hospital Universitario de Santiago conta cun Programa Multidisciplinar de Rehabilitación Cardíaca da sanidade pública compostelá, valorando a máis de 2.000 doentes desde a súa posta en marcha en 2015. Colabora cunha unidade de RC no centro de saúde da Estrada, con doentes de baixo risco. No Clínico conseguiron reducir a morbimortalidade nun 25% entre quenes sufriron algún episodio cardíaco.

Na área compostelá, o hospital comarcal de Barbanza dispón dunha pequena unidade de RC para unha poboación de 60.000 habitantes.

Na área de Pontevedra a colaboración entre varios servizos sanitarios, Cardiología, Medicina Física e Rehabilitación, permitiu no 2021, crear no CHUP unha Unidade interdisciplinar de RC, que abarca a Area Sanitaria de Pontevedra e O Salnés e prevé atender unha media de 16 doentes á semana e uns 200 cada ano. A Unidade atópase na cuarta planta do Hospital Montecelo e contará cun cadro profesional formado por un médico de Cardioloxía, un facultativo de Rehabilitación, dous técnicos de Fisioterapia e un efectivo de Enfermería.

A Unidade de RC do Hospital Álvaro Cunqueiro, de Vigo, foi ampliada recentemente, para atender 200 doentes cada ano.

A Área sanitaria de Ourense, incorporou, neste ano 2024, unha Unidade de RC no CHOU, cunha media de atención de 30 doentes a semana.

Pero na Área Sanitaria de Ferrol, carecemos de Unidade de Rehabilitación Cardíaca. Un feito incomprensible, dado que a Area Sanitaria de Ferrol é unha das que teñen maior incidencia de episodios de insuficiencia cardíaca o que fai prioritario a existencia de ese servizo.

A Área de Ferrol, conta cunha poboación de mais de 3000 doentes que superaron un episodio de cardiopatía e que precisarían da atención destes servizos de rehabilitación cardíaca. A incidencia anual é de mais de 500 infartos de miocardio que, por fortuna, en gran parte actualmente se recuperan, pero que precisan dunha atención especializada e dun proceso específico de rehabilitación.

Pero estes doentes atópanse totalmente desprotexidos e abandonados polo Servizo Público Galego de Saúde xa que o Complexo Hospitalario Universitario de Ferrol non dispón desa necesaria Unidade de Rehabilitación Cardíaca.

Por elo, os doentes de cardiopatía da área de Ferrol teñen que desprazarse a Santiago ou a Lugo, que son os hospitais públicos mais próximos que dispoñen deste servizo.

Isto supón unha grande dificultade para as persoas que padecen esta doenza e as súas familias, xa que o traslado ten que realizarse por medios propios ou públicos, xa que non son atendidos polo transporte sanitario.

Este desprazamento conleva un custe adicional que, en moitas ocasións, non pode ser afrontado polos doentes de sectores económicos vulnerables, o que aumenta aínda máis a desigualdade a hora de acceder a un servizo público esencial, como é a sanidade, que debería ser unha das principais preocupacións da Consellería de Sanidade.

En suma, entendemos que non é de recibo que a Consellería de Sanidade manteña a Área Sanitaria de Ferrol sen este servizo tan importante para a saúde e a calidade da atención sanitaria da nosa poboación, un feito que supón unha desigualdade e agravio manifesto e inaceptable, con respecto as outras áreas sanitarias galegas que si dispoñen de este servizo.

Por todo exposto, o Grupo Municipal Socialista no Concello de Cariño, propón ao Pleno da Corporación a adopción do seguinte

ACORDO:

Instar á Xunta de Galicia á creación inmediata dunha Unidade de Rehabilitación Cardíaca na Área Sanitaria de Ferrol para dar servizo aos numerosos doentes de cardioparías existentes na mesma.

En Cariño, a 6 de marzo de 2025

Procedencia da imaxe: Páxina web do SERGAS

O pasado xoves, 27 de marzo, tivemos Pleno Ordinario no Concello. Pasamos, a continuación, a explicar a nosas posicións e os principais asuntos tratados no mesmo.

No punto 3 da Orde do Día debatíuse unha proposta de modificación de crédito. A mesma consiste en mover cartos consignados para o pago de salarios de prazas de Servizos Sociais que non están cubertas para outras partidas. A nosa posición foi favorable, xa que son cartos que, se non se moven, non se van a utilizar. Sen embargo, na nosa intervención puxemos de manifesto o cambio de parecer do Partido Popular, agora favorable, mentres que en novembro de 2021, estando na oposición, manifestaban o seguinte: ”Ana María López di que eles se van a abster porque lle parece incorrecto sacar eses cartos de servizos sociais xa que se trata dunha área que necesita bastante apoio”. “Agora se están a coller cartos do orzamento para outras partidas, e que esa é a súa queixa, que haberá que mellorar os servizos sociais con eses cartos”.

Votamos favorable a proposta do punto 4: recoñecemento extraxudicial de crédito por importe de 27.458,77 € (son facturas que entraron o último día do ano).

Dende o Grupo Municipal Socialista presentamos dúas mocións para debate no Pleno. A primeira delas ten que ver co 8 de marzo. Día Internacional da Muller e foi aprobada cos vosos favorables do PSdeG-PSOE e do BNG, e o voto en contra do PP.  Aproveitamos para preguntar ao Equipo de Goberno o motivo polo que non se convocou á veciñanza o día 8 de marzo para realizar unha concentración e a lectura dun manifesto, tal e como se fixo en anos anteriores e como fixeron o martes 11 de marzo, Día Europeo en Memoria das Víctimas do Terrorismo (aínda que enviaron o aviso no bandomóvil e nas redes sociais ás 11:15 horas do mesmo día, sendo a convocatoria para as 12 horas).

O equipo de goberno contestou que non se fixo porque a Deputación non enviou ningún documento ou manifesto, que o día coincidía en sábado, e porque os concellos veciños non realizaron ninguna actividade (afirmación rotundamente falsa: tanto Cedeira como Ortigueira, concellos limítrofes, organizaron actividades o 8 de marzo, tal e como e pode comprobar nas súas redes sociais). Os argumentos expostos non nos convencen, e percibimos falta de interese por parte do Goberno Municipal en conmemorar este día tan importante.

A nosa segunda moción solicita a creación dunha Unidade de Rehabilitación Cardíaca na Área Sanitaria de Ferrol e foi tamén aprobada cos votos favorables de PSdeG e BNG, recibindo novamente o voto en contra do PP. A Alcaldesa xustificou o voto do seu grupo cuns argumentos moi cuestionables, como que xa se contempla nas obras do hospital e que alí xa saben o que hai que facer, ou que cando vas cun problema de corazón, xa te atende un cardiólogo…

Dende o noso grupo solicitamos a retirada da moción sobre o Xulgado de Paz presentada polo BNG. Ao noso entender, o acordo da mesma (pedir ao equipo de Goberno que contrate a unha persoa sen realizar un proceso selectivo) vulnera a legalidade no que respecta ao acceso á función pública.

Segundo a Lei (do ano 1967), a persoa que desempeñe as funcións da Secretaría do Xulgado de Paz, tanto que sexa persoal municipal ou designada por “idoneidade”, non desempeña unha relación laboral nin dispón dunha protección social e cobra unha pequena indemnización. Non estamos de acordo con estas condicións, pero dende o Pleno o único que podemos facer é instar á administración competente sobre esta materia a que as cambie.

Por outro lado, entendemos que estas condicións repercuten no servizo do Xulgado, xa que só abre tres horas á semana, tempo insuficiente para prestar o servizo que a veciñanza require. Dende o Grupo Socialista solicitamos a convocatoria urxente por parte da Alcaldesa dunha Xunta de Portavoces, na que se valoren as necesidades reais do Xulgado de Paz e, dentro das competencias municipais, atopar unha solución.

Rogos e preguntas

Por parte do noso Grupo plantexamos o seguinte:

– Como levamos facendo dende hai bastantes Plenos, pedimos a creación de videoactas, coa posibilidade de que toda a veciñanza poda ver os Plenos en streaming. Tamén solicitamos que colguen na páxina web as actas, para que a poboación poda ler os acordos adoptados.

– Reiteramos a petición do pintado da parada de taxis.

– Preguntamos o motivo de que non se volva a licitar a obra das rúas Río Miño, Sor e Sanchola, que quedou deserta en decembro de 2023 e non volvimos a saber nada da mesma. Non respostaron.

– Pedimos que se solucione o problema dos arrastres na zona do cementerio de A Pedra. Cando chove moito, os arrastres de terra, pedras, restos de vexetación, etc. chegan ata as casas, facendo intransitable a rúa.

– Os días 26 de febreiro e 24 de marzo, o equipo de goberno colgou na páxina web dous anuncios referentes ao Plan de Localización Axenda 2030 Concello de Cariño, redactado logo dunha subvención solicitada polo goberno anterior no ano 2022. Preguntamos polo calendario de implantación do mesmo. Contestan que non o hai e que non van a facer nada máis.

– Preguntamos se xa teñen unha data para o inicio da Aula Mentor. Hai varios Plenos comentaron que xa estaba todo listo, pero polo de agora non está operativa.

– Pedimos que se coloque unha porta na Casa Rectoral de A Pedra. A que había está rota e agora hai un contenedor para evitar o acceso á mesma.

– Preguntamos á Alcaldesa cando vai a convocar a Xunta de Portavoces que solicitamos hai un mes, o día 25 de febreiro. Esperan que pronto.

– Pedimos que nos informen de datas concretas para a apertura do Polideportivo Municipal. Preguntamos que vai a pasar coas axudas comprometidas pola Deputación para o arranxo das cubertas do Polideportivo e Auditorio, se se van a perder. Contestan que non teñen un cronograma para a apertura do Polideportivo, e sobre as axudas da Deputación, que se non as hai, non se poden perder. Cando se reúnan coa Deputación (despois de case dous anos aínda non o fixeron) seguro que obterán máis información sobre as mesmas.

A igualdade de xénero non só é un dereito humano fundamental, se non que é un dos pilares básicos para conseguir un mundo pacífico, próspero e sostible. Conseguíronse algúns avances durante as últimas décadas, pero o mundo está lonxe de alcanzar a igualdade de xénero para 2030 como se recolle nos obxectivos do desenvolvemento sostible de Nacións Unidas.

Avanzar en igualdade de xénero é fundamental para crear unha sociedade sa en todos os seus ámbitos, dende a redución da pobreza ata a promoción da saúde, a educación, a protección e o benestar.

O lema escolleito por Nacións Unidas para este ano é “Para TODAS as mulleres e nenas: Dereitos. Igualdade. Empoderamento” ao que os e as socialistas nos unimos.

As mulleres e as nenas constitúen a metade da poboación e, polo tanto, tamén a metade do seu potencial. Pero a desigualdade de xénero prevalece e estanca o progreso social, por iso é vital que traballemos polo empoderamento das mulleres, especialmente das mozas e as nenas do noso país.

O empoderamento significa xerar unha maior autonomía para as mulleres, recoñecendo e visibilizando as súas achegas. Empoderarse implica participar plenamente en todos os sectores; o económico, o político e o social. Deste xeito, constrúense países e economías máis fortes e xustas, máis estables e que contribúen a mellorar a vida de todas as persoas, e isto é, sen dúbida, un reto para o Partido Socialista.

A realidade demostra que son moitos os ámbitos nos que a fenda de xénero, as diferenzas entre mulleres e homes, segue sendo un lastre para a nosa democracia e unha inxustiza manifesta para as mulleres.

No emprego, as diferenzas foron mellorando, pero seguen mostrando un mercado laboral que penaliza ás mulleres cuns salarios case un vinte por cento inferiores aos dos homes. Segundo os últimos datos dispoñibles da EPA 2023, o salario medio das mulleres foi de 2.063,2€ mensuais, mentres que o dos homes alcanzou os 2.467,9€.

Tratar a tódalas mulleres e homes de forma igualitaria no traballo é un dos fundamentos esenciais da igualdade de xénero e do noso obxectivo de empoderamento, por iso, aínda que as diferenzas salariais seguen sendo moi grandes, significativas, reducíronse nun 25% dende o ano 2018, entre outras cousas grazas ao continuo incremento do salario mínimo interprofesional.

Cando Pedro Sánchez chegou ao Goberno, o SMI situábase en 10.302,6€ anuais; en 2025 chega xa aos 16.576€ brutos anuais. Creceu un 61% dende que gobernamos os e as socialistas. O SMI nunca subiu con tanta intensidade e as maiores beneficiarias deste incremento foron as mulleres que precisamente cobran os salarios máis baixos.

Para seguir pechando a fenda de xénero no mercado laboral, traballaremos na implantación de políticas que favorezan e melloren a inserción laboral das mulleres nas profesións STEM (ciencia, tecnoloxía, enxeñería e matemáticas), comezando pola sensibilización e pola promoción na infancia e na mocidade.

Que as mulleres ocupen a maioría dos contratos a tempo parcial ou que ocupen postos de menor responsabilidade ten moito que ver coa conciliación da vida familiar e laboral, cos usos do tempo: son máis mulleres que homes que coidan diariamente a outras persoas, un 41% fronte ao 33%, ademais, a porcentaxe de mulleres que realizan tarefas domésticas diariamente é moi superior á dos homes (64% fronte a 44%).

Pero nos últimos seis anos, o goberno progresista puxo en marcha medidas pioneiras para acadar a igualdade de xénero en diversos ámbitos: equiparamos e ampliamos os permisos de maternidade e paternidade de carácter intransferible, promovendo a corresponsabilidade no coidado dos fillos e fillas.

Impulsaremos unha acción política integral que permita un acordo de corresponsabilidade nos coidados. Este pacto é necesario para acadar o obxectivo de reducir o diferencial de horas que mulleres e homes dedican ao traballo doméstico e de coidados. A redución da xornada a 37,5 horas é xa un gran paso, agora o noso obxectivo será a elaboración dunha Lei de Usos do Tempo.

Promover a igualdade de xénero a todos os niveis supón garantir a presenza das mulleres nos espazos de poder do sector público, das grandes empresas, das sociedades cotizadas ou dos colexios profesionais. Por todo iso, aprobamos a Lei de Paridade que, sen dúbida algunha, resulta ser hoxe a mellor ferramenta para acabar co actual déficit democrático.

Empoderarse é adquirir conciencia individual e colectiva, gañar confianza e autoestima, ter o poder de decidir na vida cotiá; por iso seguiremos traballando decididamente pola coeducación xa que os centros educativos non son neutros; a escola forma parte do entorno e reprodúceo, e por iso que incluír os valores de igualdade, tolerancia e diálogo é altamente transformador.

Ademais, lexislaremos para protexer as e os menores nas entornas dixitais contra a pornografía e a incitación á prostitución. Impulsaremos decididamente a educación afectivo-sexual baseada no respecto, a igualdade e a dignidade das persoas.

Seguiremos defendendo que o corpo das mulleres e a súa maternidade sexan escollidos libremente por elas mesmas. A interrupción voluntaria do embarazo non debe ser unha arma ideolóxica dependendo do signo político que rexa. Para iso, traballaremos para blindar o dereito á interrupción voluntaria do embarazo na Constitución, garantindo que todas as mulleres teñan o dereito a decidir sobre o seu propio corpo e a súa maternidade.

O noso compromiso coa igualdade entre mulleres e homes é firme e abrangue todos os ámbitos da vida pública e privada. Só mediante unha acción política transversal e integral, que teña en conta tamén as diferenzas entre as mulleres, poderemos construír unha sociedade verdadeiramente igualitaria e xusta para todas e todos.

Dende o PSOE loitaremos contra a onda reaccionaria da ultradereita negacionista da igualdade, porque a mellor forma de combater o negacionismo é poñendo en marcha políticas de igualdade. Por iso defenderemos os avances conseguidos e a lexislación impulsada e ademais traballaremos para que a súa aplicación sexa efectiva en todos os ámbitos.

E queremos facelo da man de toda a sociedade, entre todas e todos, coas organizacións feministas, cos colectivos e tamén contando con todas as institucións.

Un ano máis alzamos a voz para dicir:

¡Que viva a loita das mulleres!

O pasado 6 de febreiro tivemos Pleno Ordinario no Concello de Cariño. Pasamos, a continuación, a explicar os temas tratados e a nosa posición sobre os mesmos.

Votamos favorablemente a acta do Pleno Extraordinario celebrado o 30 de decembro.

No punto segundo dase conta dos Decretos de Alcaldía dende a última sesión plenaria ordinaria: do 498/2024 de 27/11/2024 ata o 29/2025 de 30/01/2025.

Os puntos terceiro e cuarto trataron sobre a aprobación do POS+2025 da Deputación da Coruña.

O POS+2025 é un programa anual da Deputación da Coruña que financia obras e servizos nos concellos da provincia, cun reparto de fondos baseado en criterios obxectivos. Neste 2025 o plan conta coa maior financiación da historia, correspondéndolle ao Concello de Cariño a cantidade de 532.251,34€, dividida en tres apartados:

– Investimentos ou gasto corrente: 414.660,93€

– Amortización de préstamos coa propia Deputación: 74.267,63€

– Gastos sociais extraordinarios: 43.322,78€

A parte de gastos sociais tratouse no Pleno do día 30 de decembro.

A proposta do Goberno Municipal é a seguinte:

– 204.235,98€ destínanse a gasto corrente.

– 103.626,98€, dos que a Deputación pon 84.169,98€ e o Concello pon 19.457€, para a obra Renovación de pavimentos e outros na rúa Doutor Carreño.

– 155.047,73€, dos que a Deputación aporta 126.254,97€ e o Concello pon 28.792,76€, para a obra Renovación de servizos e pavimentos na rúa Doutor Soneira e no cruce coa rúa Landín Carrasco.

O noso voto foi favorable. Entendemos que a reparación das dúas rúas é necesaria, pero mostramos as nosas dúbidas coa planificación do Goberno.

A obra Renovación de servizos e pavimentos na rúa Doutor Soneira e no cruce coa rúa Landín Carrasco contempla unha parte da rúa (uns 90 metros), xa que a outra parte quedou aprobada nun plan anterior. Este feito obriga ao Concello a solicitar permisos sectoriais dúas veces para a mesma rúa, a realizar dúas licitacións e é moi probable que sexan dúas empresas distintas as que executen as obras na mesma rúa.

A Deputación, entre os anos 2015 e 2023, ofreceu aos concellos a posibilidade de acollerse ao Plan de Aforro e Investimento, que consistía en prestarlle cartos para o pago de débeda bancaria, a devolver en dez anos, con dous de carencia, e sen intereses. O Concello acolleuse nos anos 2015, 2016 e 2018. A partir do ano 2024, a Deputación engadiu fondos ao POS+ para amortizar estes préstamos. En resumo, a propia Deputación dalle cartos aos concellos para devolverlle os que solicitaron a través do Plan. Neste 2025 aprobamos a cantidade de 74.267,63€.

No quinto punto da orde do día tratamos tres mocións presentadas polo BNG.

Moción relativa ao estado do patrimonio conserveiro situado en solo público no Concello de Cariño. Nesta moción solicítase a Portos de Galicia que redacte e poña en marcha un plan de mantemento das naves da súa propiedade: La Ártica, El Centauro e Marujita Canela. A lei deixa claro que calquera veciño ou veciña ten que ter as súas propiedades nun estado óptimo de conservación e Portos de Galicia, como propietario, tamén ten a obriga de facelo. Por outra parte, solicita que se continúen os traballos de aprobación e de exposición pública do PXOM e do seu catálogo, que quedaron pendentes de aprobación na lexislatura anterior. Votamos a favor.

Moción de apoio á celebración do ano Castelao en 2025. Votamos a favor.

Moción para cambiar o nome da avenida Manuel Fraga, da rúa Prudencio Landín Carrasco e do CEIP Manuel Fraga, en cumprimento da Lei de Memoria Democrática. Esta moción está baseada na Lei de Memoria Democrática, aprobada en 2022 polo goberno socialista de Pedro Sánchez. O artigo 40 establece que “las administraciones públicas, en el ejercicio de sus competencias y con arreglo a los correspondientes procedimientos, adoptarán las medidas oportunas para revisar de oficio o retirar la concesión de reconocimientos, honores y distinciones anteriores a la entrada en vigor de esta ley que resulten manifiestamente incompatibles con los valores democráticos y los derechos y libertades fundamentales, que comporten exaltación o enaltecimiento de la sublevación militar, la Guerra o la Dictadura o que hubieran sido concedidas con motivo de haber formado parte del aparato de represión de la dictadura franquista”.

O noso grupo propón unha emenda, incluíndo un novo punto ao acordo:

3. Crear o Consello de Memoria Democrática do Concello de Cariño.

O Consello de Memoria Democrática do Concello de Cariño é un ente consultivo de ámbito municipal con capacidade para valorar opinións e informará, asesorará a fará propostas non vinculantes ao Concello de Cariño relacionadas coa Lei 20/2022, do 19 de outubro, de Memoria Democrática, para que poidan ser debatidas e votadas, se procede, nos seus plenos municipais.

Esta capacidade de proposta e asesoramento afecta aos seguintes cinco obxectivos:

1. Ofrecer asesoramento nos asuntos relacionados coa aplicación no termo municipal da Lei de Memoria Democrática/Histórica.
2. Favorecer a reparación e dignificación dos veciños/as que padeceron calquera tipo de represalia pola ditadura franquista.
3. Favorecer a investigación e difusión dos aspectos e episodios históricos ou sociais do Concello de Cariño que fosen silenciados ou terxiversados pola ditadura franquista. Neste sentido poderá propoñer a creación de grupos de traballo.
4. Ofrecer asesoramento sobre calquera outra iniciativa relacionada cos anteriores apartados e que estea relacionada co espírito da devandita Lei de Memoria Democrática, aínda que sen estar literalmente recollidos nos seus artigos.
5. Recibir e debater propostas de particulares ou entidades relacionadas cos obxectivos deste Consello.

Composición do Consello:

– Presidencia. Recaerá na Alcaldía, que poderá delegar nun concelleiro/a.

– Secretaría. Recaerá na persoa designada pola Alcaldía entre os funcionarios municipais.

– Vogais:

a) Un representante de cada grupo municipal designado polos portavoces do respectivo grupo.

b) Un ou dous representantes por entidade memorialista con recoñecido traballo na comarca e que estea debidamente rexistrada.

c) Polo menos un/ha historiador/a de recoñecido prestixio no ámbito da investigación memorialista na comarca de Ortegal.

Todos os membros do Consello, agás o/a Secretario/a, terán voz e voto nas sesións. Ocasionalmente poderán ser chamadas outras persoas que garden relación cos asuntos a tratar. Estas persoas asistirán con voz, pero sen voto. Considérase particularmente relevante convidar a asociacións de veciños, sindicatos ou formacións políticas cunha traxectoria histórica relevante no relativo ós obxectivos do Consello, así como a represaliados durante a ditadura ou familiares dos mesmos.

No prazo máximo dun mes dende a aprobación da creación do Consello celebrarase a reunión constitutiva do mesmo e aprobarase un regulamento de funcionamento.

Votamos a favor desta moción, sendo aceptada tamén a nosa emenda.

Pasamos ao punto de Rogos e preguntas. Por parte do noso grupo comentamos o seguinte:

– Pedimos a creación de video-actas, coa posibilidade de que toda a veciñanza poda ver os Plenos en streaming. Como xa van varias veces que o solicitamos e o equipo de goberno non mostra interese, solicitamos que colguen na páxina web as actas, para que a poboación poda ler os acordos.

– Rogamos que modifiquen os apartado da páxina web relativo aos membros da Corporación Municipal e do Goberno Municipal. Están desactualizados, dando unha imaxe de deixadez.

– Recordamos a petición do pintado vial da parada de taxis que o colectivo de taxistas de Cariño fixo por escrito hai un ano. Informan que xa teñen o plano das prazas de aparcamento e que en pouco tempo van a pintar.

– En decembro vimos en La Voz de Galicia unha nota sobre as queixas dos comuneiros de A Pedra sobre o estado de varios pasos canadienses e o retraso non seu arranxo. Preguntamos pola situación dos mesmos e informan que xa teñen os tubos no almacén, só falta colocalos.

– Preguntamos pola cancelación do Concilia Cariño Nadal 2024-2025. A Concelleira indica que foi por baixa inscrición. É a primeira vez que pasa no Nadal. Comentamos se é posible que a baixa inscrición teña que ver co feito de que as familias tiñan que anotarse a través da páxina web da empresa concesionaria, saltándose os prazos do procedemento administrativo e que xa denunciamos no Pleno anterior. A Concelleira contesta que “sempre hai unha primeira vez”.

– O pasado 29 de xaneiro, a Deputación da Coruña publicou a resolución provisional das axudas para o financiamento de servizos sociais. Nas mesmas podemos ver que non conceden a axuda para a contratación da praza de Educación Familiar, cando na convocatoria viña establecida. Preguntamos e dende o Goberno Municipal non saber explicar o motivo.

– Cada ano, a Xunta de Goberno Local, ao abeiro da normativa de espectáculos, aproba un calendario de datas (coincide coas festas de cada Parroquia) no que se amplía o horario de peche de establecementos e finalización de espectáculos públicos. Non vimos o acordo de 2025. Preguntamos á Alcaldesa se se aprobou para este ano e indica que non. Comprobamos que quedou aprobado o 18 de febreiro, logo do noso recordarorio no Pleno.

– Logo de ver a resolución de axudas ás asociacións, pedimos que se modifiquen as bases nas seguintes convocatorias para que se permitan incluir investimentos, xa que as deste ano non o contemplaban.

– Rogamos que se organicen diferentes charlas e xornadas sobre a administración electrónica, dirixidas ás persoas que forman parte das asociacións, e que teñen obriga de comunicarse coa administración a través da sede electrónica, e tamén para a veciñanza en xeral.

– Comunicamos as queixas recibidas de persoas usuarias do servizo de axuda no fogar ao respecto das rotacións das persoas traballadoras que asisten a un mesmo domicilio.

– Preguntamos cando vai a sair a concurso público o contrato de prestación de servizos do Punto de Atención á Infancia, que xa está vencido dende finais de 2024.

– Rogamos que se solicite informe técnico cando se coloquen bolardos ou espellos na zona pública.

– Reiteramos que se coloque o cartel informativo da área de escalada de O Cravadoiro de Landoi.

– Rogamos que avancen no PXOM e Plan Especial do Casco Vello.

– Solicitamos información á Alcaldesa sobre o Decreto de incorporación de 250.000€ procedentes do PIE (526/2024) que asinou o 16 de decembro. En Plenos anteriores manifestaba que non era posible realizar incorporacións de crédito.

– Preguntamos á Alcaldesa se, despois de case 20 meses no goberno, tivo a primeira reunión co Presidente da Deputación da Coruña. Dixo que non.

Vén de celebrarse en Davos (Alpes Suizos), entre 20 e o 24 de xaneiro, a reunión do Foro Económico Mundial, baixo o lema “Colaboración para a Era Intelixente”. Alí o Presidente do Goberno, Pedro Sánchez, pronunciou un potente discurso apelando á necesidade de regular as redes sociais para preservar a democracia. O discurso está publicado no último número de El Socialista (nº 262, 24 xaneiro 2025) e reproducímolo aquí polo seu interese.

Señoras y señores,

Buenas tardes y gracias por estar aquí.

Inicialmente, tenía pensado utilizar este discurso para resaltar el destacado desempeño económico, social y ambiental de mi país. En los últimos años, España ha pasado a ser no solo una de las economías de más rápido crecimiento y creadoras de empleo en el occidente, sino también uno de los países que más ha reducido la desigualdad y las emisiones de gases de efecto invernadero.

Nos estamos convirtiendo en la prueba de que la socialdemocracia realmente funciona. Que una nación puede ganar competitividad mientras fomenta la justicia social, protege la naturaleza y apoya un orden global basado en la apertura y el multilateralismo. Tenemos los resultados, los hechos duros para demostrarlo. Mientras aquellos que defienden el modelo opuesto no tienen nada. Solo palabras y promesas envueltas en medidas radicales que nos condujeron al caos en el pasado, y lo harán de nuevo si no actuamos.

Por eso he decidido cambiar el tema de mi discurso y hablarles sobre una de las principales herramientas que se están utilizando para sembrar ese caos: las redes sociales. O, como podríamos llamarlas: la mayor estafa tecnológica de nuestro siglo.

A principios de los 2000, las redes sociales comenzaron a prosperar bajo una promesa. Sus fundadores nos dijeron que unirían a las personas y fortalecerían nuestras democracias. Con nuevas ideas. Con más pluralismo. Con una mayor responsabilidad hacia los poderosos.

Y sobre esa promesa, todos nos unimos. Instituciones públicas, empresas y la gente… alrededor de cinco mil millones de usuarios. Es decir, más del 60% de la población mundial.

En los años siguientes, parte de esa promesa fundacional se cumplió. Al menos, por un tiempo. Las redes sociales cambiaron la forma en que trabajamos, nos informamos e interactuamos entre nosotros. Construyeron puentes entre personas con ideas afines que estaban físicamente distantes. Y ampliaron el alcance del debate público al permitir que los ciudadanos compartieran sus puntos de vista más allá de las limitaciones de los gobiernos y los medios tradicionales. Movimientos por la justicia y el cambio como #MeToo, Fridays for Future o la Primavera Árabe no habrían sido posibles sin ellas.

Pero con todos esos avances también llegaron grandes inconvenientes, ocultos en las entrañas de los algoritmos, como invasores camuflados en el vientre de un caballo de Troya.

No nos dimos cuenta entonces. Pero lo hacemos ahora. Ahora sabemos que la conectividad fluida y gratuita que ofrecían las redes sociales también vino acompañada de ciberacoso, discursos de odio, delitos sexuales, violaciones de privacidad y un terrible aumento de la ansiedad, la violencia y la soledad.

Ahora sabemos que todos esos discursos sobre unir a la humanidad y “dar poder al pueblo” solo eran carnada. Estas plataformas no están diseñadas para hacer un mundo mejor. Están diseñadas para generar ganancias. Para hacer más ricos a los ricos y para que los poderosos sigan sin rendir cuentas, incluso a costa de nuestra cohesión social, nuestra salud mental y nuestras democracias.

Así que, abramos los ojos. La investigación académica y las señales políticas están ahí para quien quiera verlas: las grandes redes sociales están perjudicando el orden liberal y el sistema democrático en al menos tres formas poderosas que no podemos seguir ignorando.

Primero, las redes sociales están simplificando y polarizando en exceso el debate público. Doscientos ochenta caracteres o un video de 30 segundos no son suficientes para explicar casi nada importante. La migración del debate político de las instituciones, los periódicos y los cafés a las redes sociales está haciendo que sustituimos el rigor por la inmediatez, y la complejidad por la brevedad. Nos está impidiendo explicar las cosas correctamente, reconocer que las decisiones a menudo implican sacrificios y mantener conversaciones sustantivas con aquellos que piensan de manera diferente. En su lugar, nos está haciendo centrarnos en crear eslóganes para ganar “likes” y compartir nuestras propias cámaras de eco. Y esto, a su vez, nos está transformando en una sociedad cada vez más dividida y fácil de manipular.

Tal deriva no es el resultado del azar. Por el contrario, está profundamente conectada con la segunda forma en que las redes sociales están erosionando nuestras democracias: fomentando la desinformación. Todos los días, nuestros feeds y muros se llenan de imágenes alteradas, datos erróneos y noticias falsas que distorsionan nuestra percepción de la realidad. Noticias falsas que hicieron que muchas personas creyeran que el virus del COVID-19 no existía, que las minorías étnicas y culturales que viven en nuestros países son la fuente de todos nuestros problemas, que el Estado es una estafa que trabaja en contra de los intereses de los ciudadanos.

Cada día consumimos millones de noticias falsas que son un 70% más propensas a ser compartidas que las reales. Y los propietarios de las grandes empresas de redes sociales han elegido no detener esto. No porque sea difícil o porque hayan leído a Derrida.

Sino porque es bueno para el negocio. Porque genera más clics y anunciantes. Y porque ayuda a avanzar su agenda política.

Esta es la tercera y más terrible forma en que las redes sociales están dañando nuestras democracias: convirtiéndose en herramientas para reemplazar votos por “likes”. Nos dijeron que estas plataformas ayudarían a nivelar el campo de juego. Pero, en cambio, lo han hecho aún más injusto.

Los datos sugieren que alrededor de un tercio de los perfiles en redes sociales son en realidad bots, y que generan casi la mitad de todo el tráfico en internet. Las búsquedas están completamente sesgadas por los servicios de publicidad y trucos para aumentar su alcance. Y los algoritmos de los feeds, lejos de promover la equidad, están diseñados para ocultar ciertos puntos de vista políticos y fomentar otros.

Lo que se suponía que era un espacio para el debate constructivo y el intercambio libre de ideas se ha convertido en un campo de batalla amañado lleno de manipulación, censura y falsedad.

Y seamos claros: esto no ha sucedido por error. Fue diseñado. Fue planeado y llevado a cabo de manera sistemática. Por potencias extranjeras, como Rusia, que quieren debilitar nuestras instituciones y alterar nuestros procesos democráticos. Por fuerzas políticas antisistema que quieren llevar el caos a nuestras sociedades y usarlo para apoderarse del poder, como lo hicieron los fascistas en el pasado.

Y por los propios dueños de las grandes redes sociales. Un pequeño grupo de tecnobillonarios que ya no se conforman con tener casi todo el poder económico: ahora también quieren el poder político. Quieren decidir nuestras leyes y nuestras vidas. Quieren controlar no solo lo que compartimos y vemos, sino también lo que pensamos y hacemos.

Y ni siquiera ocultan este objetivo. Peter Thiel, cofundador de PayPal y uno de sus ideólogos más importantes, admitió abiertamente en una entrevista que los tecnobillonarios quieren derrocar la democracia porque –y cito– “han dejado de creer que la libertad y la democracia son compatibles”.

Y deberíamos preguntarnos, ¿la “libertad” de quién exactamente? Porque la democracia no solo es compatible con la libertad del pueblo; es la condición necesaria para ello. Lo que realmente limita a la democracia es el poder de las élites. Es el poder de aquellos que piensan que, porque son ricos, están por encima de la ley y pueden hacer lo que quieran. Por eso los tecnobillonarios quieren derrocarla.

Esta, señoras y señores, es la verdad y la terrible amenaza que enfrentamos. La tecnología que se suponía que nos liberaría se ha convertido en la herramienta de nuestra propia opresión. Las redes sociales que se suponía que traían unidad, claridad y democracia, han traído división, mentiras y una agenda reaccionaria. Y han terminado en manos de un reducido grupo de hombres –y solo hombres– cuya riqueza combinada triplica el presupuesto total de la UE.

En este contexto, muchas figuras públicas y medios de comunicación han optado por rendirse y abandonar estas plataformas sociales. Una decisión que, por supuesto, entiendo y respeto completamente. De hecho, yo mismo he considerado hacer lo mismo. Porque, sinceramente, mi vida sería mucho más fácil.

Sin embargo, también creo que las redes sociales han trascendido lo que fueron. Creo que son demasiado importantes –especialmente para las generaciones más jóvenes – para seguir considerándolas simples negocios, propiedad de alguien que puede gestionarlas a su antojo. Creo que las redes sociales son ahora un recurso común para la humanidad. Como los océanos. Y deben ser protegidas y gestionadas en consecuencia.

Porque, en mi opinión, la promesa original sobre la cual se construyeron las redes sociales aún es posible. Si corregimos los muchos errores y hacemos las cosas bien, aún podemos convertir estas plataformas en un espacio de diálogo, participación y libertad para mejorar nuestras sociedades y fortalecer nuestras democracias. El hecho de que tantas personas las estén usando para eso, es prueba de ello.

Pero para lograrlo, necesitamos actuar rápida y decisivamente. Necesitamos crear un frente común que una a todos los que creen en la democracia –independientemente de su ideología política– y tomar medidas audaces para enfrentar esta amenaza audaz.

Hoy, me gustaría avanzar tres ideas. Tres medidas que propondré a todos los líderes europeos en la próxima reunión formal del Consejo que tendrá lugar en Bruselas.

Primero, propongo poner fin al anonimato en las redes sociales. En nuestros países, nadie puede caminar por la calle con una máscara en la cara, o conducir un coche sin matrícula. Nadie puede enviar paquetes sin mostrar una identificación, o comprar un arma de caza sin dar su nombre. Y, sin embargo, estamos permitiendo que las personas circulen libremente por las redes sociales sin vincular sus perfiles a una identidad real. Esto está allanando el camino para la desinformación, los discursos de odio y el ciberacoso. Porque está facilitando el uso de bots, y está permitiendo que las personas actúen sin rendir cuentas por sus acciones.

Tal anomalía no puede continuar. En una democracia, los ciudadanos tienen derecho a la privacidad, no al anonimato o a la impunidad. Porque con esos dos, la convivencia social sería imposible. Por eso creo que debemos impulsar el principio de pseudonimia como el elemento de funcionamiento de las redes sociales, y obligar a todas estas plataformas a vincular cada cuenta de usuario a una billetera de Identidad Digital Europea. De esta manera, los ciudadanos podrían usar apodos si lo desean, pero en caso de cometer un delito, las autoridades públicas podrían conectar esos apodos con personas reales y responsabilizarlas. Porque la responsabilidad no es un obstáculo para la libertad de expresión; es un complemento esencial de ella.

Un usuario de redes sociales, una identidad real. Esta es la única manera de garantizar realmente que los menores no accedan a contenido inapropiado, que las personas que cometen delitos sean prohibidas o procesadas en las redes sociales, y que se eliminen los millones de perfiles falsos que existen e influyen en la conversación pública.

Mi segunda propuesta es abrir de una vez por todas la caja negra de los algoritmos de las redes sociales. Los valores de la Unión Europea no están a la venta. Salvaguardias como la moderación de contenido y la verificación de hechos son requisitos legales y morales que deben cumplir todos.

Por eso creo que debemos hacer cumplir completamente la Ley de Servicios Digitales, dejándoles claro a las grandes empresas que sus disposiciones no son negociables, y fortaleciendo las sanciones para quienes no cumplan. De la misma forma, creo que también debemos reforzar las capacidades y competencias del Centro Europeo para la Transparencia Algorítmica, para que pueda inspeccionar el funcionamiento de las redes sociales sin limitaciones. Y crear un financiamiento especial para convertir este asunto en una de las principales prioridades de investigación de la UE. Debemos poner nuestras mentes más brillantes a trabajar en esto. Así como los enemigos de la democracia están haciendo.

Por supuesto, no tiene sentido responsabilizar a los usuarios y empleados de las redes sociales si sus propietarios no lo están. Especialmente teniendo en cuenta que son algunas de las personas más ricas y poderosas del mundo. Y que la multa más grande jamás impuesta por la Comisión Europea a una empresa tecnológica fue igual al 0.6% de sus ganancias anuales. O, dicho de otra manera, a lo que esa empresa gana en menos de un día.

Por eso mi tercera y última propuesta es que nos aseguremos de que los CEO de las redes sociales sean responsables personalmente por el incumplimiento de las leyes y normas en sus plataformas, tal como sucede en otros sectores. El dueño de un pequeño restaurante es responsable si su comida envenena a los clientes. Los magnates de las redes sociales deberían ser responsables si sus algoritmos envenenan nuestra sociedad.

En resumen, señoras y señores, lo que propongo es que tomemos la lucha. Que enfrentemos esta amenaza de frente. Porque nuestra capacidad para hacerlo probablemente determinará la salud, la seguridad y la libertad de nuestros hijos y las generaciones venideras.

Recuperemos el control. Devolvamos a las plataformas digitales su propósito original y transformémoslas en espacios seguros y justos para la conversación. Y detengamos a aquellos que quieren convertirlas en un arma para desmantelar nuestras democracias. En pocas palabras, hagamos que las redes sociales sean grandes nuevamente.

Sé que no será fácil. Lo sé. Todos estamos asustados. Porque las personas contra las que nos enfrentamos son extremadamente poderosas. Tienen recursos financieros y tecnológicos casi ilimitados, y aliados muy peligrosos. Y juegan sucio porque no siguen nuestras reglas morales y viven en un mundo sin consecuencias.

Pero sé que podemos ganar esta batalla. Porque tenemos razón. Porque somos más. Y porque ya lo hemos hecho antes.

Muchas gracias.